Uit het kloosterarchief van onze zusters [16]

Eer de bouw van een nieuw klooster is gerealiseerd gaat er meestal behoorlijk wat aan vooraf. Zo is ook de stichting in Wijbosch niet zonder slag of stoot verlopen. De aanvraag van bouwpastoor Van Vroonhoven van Wijbosch ligt herfst 1892 al bij het hoofdbestuur op de bestuurstafel. In het overleg met de toenmalige bisschop van ’s-Hertogenbosch, de hoogeerwaarde monseigneur Wilhelmus van de Ven, krijgt zuster Emmanuël de Gier de goedkeuring de nieuwe stichting te laten bouwen annex schoolgebouw in de nog jonge parochie Wijbosch. De Wijbossche pastoor is helemaal in zijn nopjes. Hij is overigens in die dagen geen vreemde voor de zusters, want op 26 augustus 1892 is hij door de bisschop al benoemd tot biechtvader van de zusters van het moederhuis, althans voor de zusters die hun eeuwige geloften hebben afgelegd, naast rector Bogaers die tot ‘buitengewoon biechtvader’ is aangesteld. In die tijd kent men binnen het moederhuis een redelijk strenge scheiding tussen de eeuwig geprofesten, aangeduid met ‘leden van de congregatie’ en de groep aspiranten, novicen, postulanten en tenslotte de kwekelingen.
Ook voor die groepen wordt een gewone en een buitengewone biechtvader benoemd in de persoon van resp. de dienstdoende rector en pastoor-deken Norbertus Baekers. De aspiranten zijn de zgn. tijdelijk geprofesten ofwel de zusters die hun tijdelijke geloften hebben afgelegd, de novicen hebben het kloosterhabijt al ontvangen en zitten in hun vormingsjaar en de postulanten zijn degenen die hebben aangegeven te willen intreden. Speciaal voor de lezer is het goed te weten dat het onderscheid tussen beide ‘typen’ biechtvaders hierin bestaat dat de zusters, die destijds een wekelijkse biechtplicht kenden bij hun gewone biechtvader, op gezette tijden een keuzemogelijkheid hadden en als ze daar de voorkeur aan gaven konden biechten bij de buitengewone biechtvader. Dat kon ook wel eens een ‘bevrijding’ betekenen, zeker als men niet zo gelukkig was met de reguliere biechtvader. Overigens….het schijnt dat een communiteit van zusters bij het bisdom kon bepleiten om een eenmaal door de bisschop aangestelde biechtvader af te laten zetten als het merendeel van de zusters zich erg ongelukkig voelde met die persoon.

De aanvraag voor het nieuwe klooster in Wijbosch verloopt volgens plan. Op 14 november 1892 maakt de bisschop kenbaar aan de algemene overste dat zij tegen een rente van 3% of uiterlijk 3 ½ % een basisbedrag mag opnemen van f 55.000,- om de bouw te kunnen financieren. Daar is het overigens niet bij gebleven. Wie het schaarse oud-archief over het Wijbossche klooster natrekt vindt daarin een klein schriftje met een prachtig overzicht van alle voorschotten, schenkingen en nabetalingen over 1892-1895, dus voordat de vlag in top gaat op het in aanbouw zijnde klooster en ook nog nadat het gerealiseerd is. Het heeft niet zoveel zin al die bedragen op te sommen, maar wat wel interessant is de namen te geven van degenen die vanuit de Wijbossche gemeenschap rechtstreeks bij de financiering betrokken zijn geweest. Zo worden o.a. naast de pastoor zelf, die het leeuwenaandeel voor zijn rekening heeft genomen, genoemd de gezusters Pietje en Mientje van der Aa, Adrianus Timmermans en Helena Sleutjes.

Fragment uit het kadastraal minuutplan sectie D 3 uit 1832 waarop rond de percelen 1178, 1188 en 1189 de locatie van het oude Barbaraklooster is aangegeven met tevens ter oriëntatie de huidige straatnamen; het kaartje dat enigszins bewerkt is, is ontleend aan het ontwerp van Wil vd Ven en Carlos Opdenoord bij het boek ’Het Schijndels landschap uit 2003.