Uit het kloosterarchief van onze zusters [52]

De na-oorlogse periode
Schijndel was weliswaar bevrijd, maar de oorlog nog niet geheel achter de rug, want nog niet iedereen voelde zich vrij. Dat zou nog enige tijd duren. Uiteindelijk is het dan zover...ons land is geheel bevrijd van het ‘Duitse juk’ en dat moet gevierd worden. Ook Schijndel blijft niet achter. Op 2 juni 1945 worden er bevrijdingsfeesten georganiseerd en voor die gelegenheid wordt er ijverig gebouwd aan allerhande opgetuigde praalwagens. Ook Huize Lidwina bouwt fanatiek aan een eigen praalwagen die in de feeststoet wordt voortgetrokken en waarop zelfs twee jonge mensen verblind raken door elkaar en vanaf die dag onafscheidelijk met elkaar verbonden zijn gebleven.
Een andere feestelijke gebeurtenis is de boodschap vanuit Den Haag van het ministerie van Binnenlandse Zaken van de afdeling der koninklijke onderscheidingen no.5149 bestemd voor Zuster Veronica Seelen, op dat moment overste van het Lidwinaklooster.
Het authentieke document luidt:

“Wij, Wilhelmina, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje – Nassau, enz. enz. – op de voordracht van Onzen Minister van Binnenlandse Zaken, hebben goedgevonden en verstaan, te benoemen tot RIDDER in de ORDE VAN ORANJE – NASSAU Ha. Seelen, overste van het St.Lidwina-gesticht te Schijndel”.

Op zaterdagmiddag 28 september wordt deze benoeming feestelijk gevierd voor de gehele dorpsgemeenschap. De voortuin is voorzien van de nodige vlaggen in rood-wit-blauw en oranje en de toegangstrap van het huis verrijkt met fleurige bloemen. Onder leiding van de heer Tibosch brengt de harmonie een muzikale hulde en de toespraak van de burgemeester was duidelijk. In feestelijke bewoordingen memoreert hij aan de onvermoeide zorgzaamheid, zelfopoffering en toewijding, moed en beleid van zuster Veronica en de haren en speldt meteen daarna het insigne van de ridderorde op. De harmonie zet het Wilhelmus in. In de refter van het klooster wordt de hulde voortgezet.

Bijzondere viering van het koperen feest
De eerste 12 ½ jaar is de jonge stichting uitgegroeid tot een niet meer weg te denken sociaal-medisch en maatschappelijk instituut. Terecht dat de Schijndelse gemeenschap op 9 februari 1947 wil stilstaan bij deze ‘koperen mijlpaal’. Een feestcomité wordt in het leven geroepen waarin zitting nemen: pastoor Pessers, J.W.Hovenier, P. v. Tartwijk, G. Polfliet en H.v. Schijndel uit de Pompstraat, Ant. v.d. Dungen uit de Servatiusstraat, Mar. Timmermans en J. v. Veghel uit de Keur, H. v.d. Heuvel uit de Hoofdstraat, W.v.d. Heijden uit Wijbosch, H. Verhagen uit de Voortstraat, F. v. Roozendaal uit de Heikantstraat en J. v. Liempd van de Boschweg. Burgemeester Wijs maakt de viering officieel via de krant bekend en onthult, dat op deze dag aan Zuster Veronica de “Medal of Freedom” zal worden uitgereikt, die haar ten deel is gevallen.
Hierover ontving ze al op 23 december 1946 bericht van het ‘Holland Office, 7709 Mis-X Detachement Military Intelligence Service, United States Army. Eigenlijk had ze die op 18 januari 1947 in de stadsschouwburg te Maastricht in ontvangst moeten gaan nemen, maar heeft daarvan uiteindelijk, ondanks het fraaie aanbod van de firma Janssen – de Wit om in hun ‘verwarmde auto’ te reizen, afgezien. Het feest wordt groots gevierd en de plaatselijke en regionale krant besteden er ruim aandacht aan. In allerlei toonaarden wordt door tal van sprekers met dankbaarheid herinnerd aan de grote rol die Huize Lidwina onder leiding van zuster Veronica speelde in de oorlogsjaren.
Namens alle 700 evacués biedt de heer Hovenier twee gebrandschilderde ramen aan voor de kapel, het ene met de H.Lidwina en het andere met een afbeelding van de H.Elisabeth, de patrones der liefdewerken. De vertegenwoordiger namens de Amerikaanse Ambassade, de heer Wannee, speldt eerst deze hoge onderscheiding op en leest vervolgens de tekst van de bijbehorende bulle:
“H. Seelen, Nederlandse onderdaan, streed allermoedigst voor de zaak der vrijheid, door het verlenen van hulp van uitzonderlijk belang aan de leden van de Amerikaanse en Britse legerkrachten, die waren ondergedoken om de gevangenneming te ontgaan in de door de vijand bezette delen van Europa. De moed, de dapperheid en buitengewone toewijding aan de gemeenschappelijke zaak der vrijheid, door deze persoon getoond in het ondernemen van zulke gevaarlijke plichten, wetende welk een prijs er moest betaald worden in geval van betrapping, waren beslist een factor die bijdroeg tot het beëindigen der vijandelijkheden in dit oorlogsgebied en verdienen de hoogste graad van lof”.
Ook van de zijde van de Britse regering had zuster Veronica al een getuigschrift ontvangen. Ook bij haar gouden kloosterfeest in 1957 stond de krant weer even bol van het spectaculaire nieuws uit 1947 en schreef de correspondent:
“Zo heeft zuster Veronica zich een plaats veroverd in de harten van honderden Schijndelaren die haar nooit zullen vergeten en die in gedachten zullen meeleven met het Gouden Kloosterfeest, dat op 9 oktober in Berghem bij Oss gevierd wordt”.
 

We sluiten dit hoofdstuk graag af met een foto uit wat we nu noemen ‘het rijke roomse leven’. Dit soort foto’s staan bij de oudere lezers, de groep van de rooms-katholieke dagbladen, de Sint Jansklokken en de Katholieke Illustratie vast en zeker nog stevig op het netvlies, waar het gaat om de ‘rijke oogst’ van religieuzen in de jaren voor en na de Tweede Wereldoorlog. Na het Tweede Vaticaans Concilie is de keuze voor deze leefwijze fors afgenomen en kampen de kloosters nu met een sterke vergrijzing. Hun doelmatige en belangeloze inzet heeft echter bijzonder veel positieve effecten gehad op de samenleving van toen en in het bijzonder voor wat betreft onderwijs, zieken- en bejaardenzorg en pastorale activiteiten.