Zuster Theofrida Kolkman

* 23 augustus 1926 † 5 april 2020 

Zij werd geboren te Diepenveen op 23 augustus 1926. Op 4 februari 1948 sloot zij zich aan bij onze Congregatie Zusters van Liefde te Schijndel.

Zij overleed in het St.-Jozefklooster te Schijndel op 5 april 2020.

Zr. Theofrida dacht met veel dankbaarheid, met liefde en respect terug aan haar ouders en het leven in het gezin Kolkman. Als tweeling, samen met broer Bart geboren, waren zij de oudsten van het gezin. Daarna kwamen er nog drie broers en vijf zussen. Haar ouders werkten hard op de boerderij en daarnaast waren ze zeer sociaal voelend. En als oudste meisje kreeg ze deze inzet voor sociaal zwakkeren en zieken mee. Tot ze op 21-jarige leeftijd intrad in onze congregatie zette ze zich helemaal in binnen het gezin en op de boerderij. Langzaam groeide bij haar de roeping tot het religieuze leven. De band met haar familie is haar leven lang zeer hecht gebleven.

Na haar vormingstijd deed ze de opleiding tot onderwijzeres en toen ze de hoofdakte had gehaald werd ze meteen als zodanig ingezet. In de scholen in Schijndel/Wijbosch en in de wijk Hoevenbraak in Schijndel heeft ze haar talenten ten volle benut. Met name had ze oog voor de zwakkere leerlingen en samen met haar collega’s heeft ze zich jarenlang dienstbaar gemaakt in de school en in de wijk.

In 1983 kwam er een nieuwe fase in haar leven. Vanuit Schijndel vertrok ze naar de Hoogstraat in Eindhoven. Samen met andere zusters kon ze er haar sociale hart laten spreken, door in het grote huis plaats te maken voor vluchtelingen en andere organisaties die aansloten bij de noden van die tijd. Dat werden voor haar bewogen jaren, maar ze kon er de spiritualiteit van Vincentius ten volle beleven. Haar talenten heeft ze er in de gemeenschap ingezet en zo mede gezorgd voor een thuis voor velen.

Tot op hoge leeftijd heeft ze dit werk gedaan. En ook toen ze weer in Schijndel kwam wonen, bleef ze betrokken op alle ontwikkelingen in kerk en maatschappij. Graag onderhield ze ook de contacten met allen waarmee ze geleefd en gewerkt heeft. En zeker ook met haar familie.

Zeer plotseling kwam er een einde aan dit goede en vruchtbare leven van Zr. Theofrida. Zij die zich haar leven lang zo heeft ingezet voor medemensen, moge zij nu thuis zijn bij God, haar Schepper.